Thesis (MA) - Cyprus International University. Institute of Graduate Studies and Research Counseling Psychology Department

Includes bibliography (sheets 63-80)

Bu araştırmanın amacı; eşinden uzakta yaşama süreci geçirmiş asker eşlerinin ayrılık
kaygısı düzeyleri ile evlilik hoşnutsuzlukları arasındaki ilişkiyi incelemektir. İlişkisel
tarama modeliyle ortaya koyulan araştırmada, aynı zamanda kişisel bilgiler
bağlamında veriler elde edilmiştir. Araştırmanın evreni ve örneklemi Türkiye ve
KKTC’de görev yapmakta olan rütbeli askeri personel eşleridir. Araştırmanın
amacının gerçekleşmesi için Diriöz (2010) tarafından geliştirilen 27 maddelik
Yetişkin Ayrılık Anksiyetesi Ölçeği, Çelik (2010) tarafından geliştirilen 21 maddelik
Evlilik Hoşnutsuzluğu Ölçeği ve kişisel bilgi formu uygulanmıştır.
Veri analizi IBM SPSS Statistics 26 paket programı ile gerçekleştirilmiştir. Pearson
Korelasyon Analizi, Bağımsız Örneklemler T- Testi, Tek Yönlü Varyans Analizi
(ANOVA) ve Post-Hoc Testleri gibi istatistik uygulamaları yapılmıştır. Çalışmanın
evren ve örneklemini Türkiye ve KKTC’de görev yapmakta olan ve görevi
dolayısıyla en az bir kere ailesinden ayrı yaşamış rütbeli askerî personel eşleri
oluşturmaktadır. 307 kişilik bir örneklem grubuyla çalışılmıştır.
Araştırma sonuçları incelendiğine ayrılık kaygısı ile evlilik hoşnutsuzluğu arasında
anlamlı ve pozitif yönde bir ilişki tespit edilmiştir. Yetişkin Ayrılık Anksiyetesi
Ölçeğinden elde edilen puanlar ile evlilik süresi, eşiyle ayrı yaşama sayısı ve süresi,
eğitim durumu ve çalışma durumu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık
olduğu ortaya çıkmıştır. Evlilik süresi, ayrı kalma sayısı ve süresi arttıkça ayrılık
kaygısı düzeyinin de görülmüştür. Eğitim düzeyi yükseldikçe ayrılık kaygısının
azaldığı; devlet memuru olanların çalışmayanlara ve geçici işlerde çalışanlara göre
daha az ayrılık kaygısı yaşadığı sonucuna ulaşılmıştır. Tanışma şekilleriyle ayrılık
kaygısı arasında ise anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir. Buna göre görücü usulü
evlenenlerin flört ederek evlenenlere göre ayrılık kaygısı düzeylerinin daha yüksek
olduğu saptanmıştır. Çocuk sayısı ile ayrılık kaygısı arasında istatiksel olarak anlamlı
bir farklılık saptanmamıştır. Evlilik Hoşnutsuzluğu Ölçeğinden elde edilen puanlar ile evlilik süresi, eşiyle ayrı
yaşama sayısı ve süresi, sahip olunan çocuk sayısı, eğitim durumu ve çalışma
durumu arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olduğu ortaya çıkmıştır.
Evlilik süresi, ayrı kalma sayısı ve süresi arttıkça evlilik hoşnutsuzluk düzeyinin de
görülmüştür. Sahip olunan çocuk sayısı 2 ve daha fazla olanlarda evlilik
hoşnutsuzluğunun, 1 çocuğu olanlar ve çocuğu olmayanlara göre daha yüksek olduğu
saptanmıştır. Eğitim düzeyi yükseldikçe evlilik hoşnutsuzluğunun azaldığı; devlet
memuru olanların çalışmayanlara ve geçici işlerde çalışanlara göre evlilik
hoşnutsuzluğunu daha az yaşadığı sonucuna ulaşılmıştır. Tanışma şekilleriyle evlilik
hoşnutsuzluğu arasında ise anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir. Buna göre görücü usulü
evlenenlerin flört ederek evlenenlere göre evlilik hoşnutsuzluk düzeylerinin daha
yüksek olduğu saptanmıştır.
Elde edilen veriler ışığında; rütbeli askeri personel ailelerine yönelik psikososyal
destek hizmetlerinin sağlanması önerilmektedir. Çocukların bakımda destek
sağlayacak ve çalışan annelerin yükünü hafifletecek birimlerin oluşturulmasının
asker evliliklerinde hoşnutsuzlukların en aza indirilmesinde etkili olacağı
düşünülmektedir. Akademik çalışmalarda uzak mesafeli evliliklerle ilgili nicel ve
nitel çalışmaların arttırılması ve sürecin çiftler arasındaki ilişkiyi destekleyici
tutumların araştırılması gerekli görülmektedir.

The purpose of this research; The aim of this study is to examine the relationship
between separation anxiety levels and marital dissatisfaction of military spouses who
have lived away from their spouses. In the research, which was put forward with the
relational scanning model, data were also obtained in the context of personal
information. The universe and sample of the research are the spouses of military
personnel working in Turkey and the TRNC. In order to realize the aim of the
research, 27-item Adult Separation Anxiety Scale developed by Diriöz (2010),
Marriage Discontent Scale with 21 items developed by Çelik (2010) and personal
information form were applied.
Data analysis was performed with the IBM SPSS Statistics 26 package program.
Statistical applications such as Pearson Correlation Analysis, Independent Samples
T-Test, One-Way Analysis of Variance (ANOVA) and Post-Hoc Tests were
performed. The universe and sample of the study consists of spouses of military
personnel who are working in Turkey and the TRNC and have lived apart from their
families at least once due to their duty. It was studied with a sample group of 307
people.
When the results of the research were examined, a significant and positive
relationship was found between separation anxiety and marital dissatisfaction. It was
found that there was a statistically significant difference between the scores obtained
from the Adult Separation Anxiety Scale and the duration of marriage, the number
and duration of living apart from their spouse, educational status and employment
status. As the duration of marriage, the number and duration of separation increased,
the level of separation anxiety was also observed. As the education level increases,
separation anxiety decreases; It was concluded that those who are civil servants have
less separation anxiety than those who do not work and those who work in temporary
jobs. A significant relationship was found between the way of meeting and
separation anxiety. According to this, it was determined that those who married
arranged had a higher level of separation anxiety than those who married by dating.
No statistically significant difference was found between the number of children and
separation anxiety.
It was found that there was a statistically significant difference between the scores
obtained from the Marriage Discontent Scale and the duration of marriage, the
number and duration of living apart from their spouse, the number of children they
had, their education and employment status. As the duration of marriage, the number
and duration of separation increased, the level of dissatisfaction with marriage
wasalso observed. It was determined that dissatisfaction with marriage was higher in
those with 2 or more children than in those with 1 child and no children. As the level
of education increased, the dissatisfaction with marriage decreased; It has been
concluded that those who are civil servants experience less dissatisfaction with
marriage than those who do not work and those who work in temporary jobs. A
significant relationship was found between the way of meeting and the dissatisfaction
with marriage. According to this, it was determined that those who married arranged
had a higher level of dissatisfaction with marriage than those who married by dating.
In the light of the data obtained; It is recommended to provide psychosocial support
services for families of high-ranking military personnel. It is thought that the
establishment of units that will support children in care and alleviate the burden of
working mothers will be effective in minimizing discontent in military marriages. In
academic studies, it is necessary to increase quantitative and qualitative studies on
long-distance marriages and to investigate the attitudes that support the relationship
between couples.