Thesis (MSc) - Cyprus International University. Institute of Graduate Studies and Research Physiotherapy and Rehabilitation Department

Includes bibliography (sheets 67-88)

ÖZET
2x2 çapraz tasarım olan bu çalışmanın amacı, sedanter 18-35 yaş aralığındaki
bireylerde tespit edilen pes planusta kinezyolojik ve rijit bantlamanın dikey sıçrama
performansı üzerine etkisini incelemektir. Çalışmada pes planuslu 74 sedanter birey
değerlendirildi. Sedanter bireyler Kısa Form Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi
(Kısa Form UFAA), pes planus ise ayak postür indeksi (APİ) ile belirlendi.
Katılımcılara bantlama uygulaması yapılmadan önce sosyo-demografik özellikleri ve
sağlık durumu sorgulanarak kaydedildi. Dikey sıçrama performansının
değerlendirmesinde Vertimetric, vibrasyon duyusunun değerlendirilmesinde 128-Hz
frekanslı diyapazon kullanıldı. Çalışma sonucunda rijit bantlamanın kinezyolojik
bantlamaya göre sıçrama yüksekliğinde ve sıçrama gücünde istatistiksel olarak anlamlı
artışa neden olduğu bulunmuştur (p<0.05). Her iki periyotta gruplara çapraz olarak
uygulanan kinezyolojik ve rijit bantlamadan sonra üç referans bölgeden alınan
vibrasyon süreleri karşılaştırıldığında hissedilen vibrasyon süresinin kinezyolojik
bantlama lehine daha uzun sürdüğü ve farkın istatistiksel olarak anlamlı olduğu
belirlenmiş (p<0.05) ancak birbilerine herhangi bir üstünlüğü olmadığı saptanmıştır.
Ayak uzunluğunun dikey sıçrama performansı üzerine etkili önemli bir faktör olduğu
görülmüştür. Pes planusta kinezyolojik bantlamanın tibialis posterior kası üzerindeki
fasilite edici etkisi ile MLA’ı dolaylı olarak desteklediği, buna karşın rijit bantlamanın
MLA üzerindeki doğrudan destekleyici fonksiyonu nedeniyle dikey sıçrama
performansını arttırmada daha etkin olduğu belirlenmiştir.
Anahtar Kelimeler: Dikey Sıçrama, Kinezyolojik Bantlama, Rijit Bantlama,
Vibrasyon

ABSTRACT
The aim of this crossover study was to investigate the effects of kinesiological and
rigid taping on vertical jump performance in pes planus detected in sedentary
individuals aged 18-35 years. In the study, 74 sedentary individuals with pes planus
were evaluated. Sedentary individuals were determined by the Short Form
International Physical Activity Questionnaire (Short Form UFAA), and pes planus was
determined by the foot posture index (API). Before the taping was applied to the
participants, their socio-demographic characteristics and health status were recorded.
Vertimetric was used to evaluate vertical jump performance and a 128-Hz frequency
tuning fork was used to evaluate vibration sense. As a result of the study, it was found
that rigid taping caused a statistically significant increase in jump height and jump
power compared to kinesiological taping (p<0.05). The time of vibration senses taken
from the three reference regions after kinesiological and rigid taping applied crosswise
in both periods were compared. It was determined that the time of vibration senses
lasted longer in favor of kinesiological taping and the difference was statistically
significant (p<0.05), however equality test showed that they were not superior to each
other. It has been observed that foot length is an important factor affecting vertical
jump performance. In pes planus, it was determined that kinesiology taping indirectly
supports the MLA with its facilitating effect on the tibialis posterior muscle, whereas
rigid taping is more effective in increasing vertical jump performance due to its direct
supporting function on the MLA.
Keywords: Vertical Jumping, Kinesiology Taping, Rigid Taping, Vibration